“A prayer for the wild at heart kept in cages.”
~ Stairs to the roof by Tennessee Williams
Lange tijd heb ik getwijfeld of ik een blog zal plaatsen op mijn website. Na goed nagedacht te hebben, besloot ik om het wel te doen. De reden is eigenlijk heel simpel; het motto van mijn website is “passion for visual storytelling”, met het nadruk op “storytelling”, want dat is wat ik het liefst doe. Met beeld, maar ook met woorden.
Lange tijd heb ik ook nagedacht over fotografie. Ik fotografeer al ruim 20 jaar. Vooral voor mijn plezier. Ik haal veel voldoening uit het vastleggen van verschillende onderwerpen. En zeker wanneer het beeld, naar mijn idee, goed gelukt is, ben ik een tevreden mens. Ik heb verschillende onderwerpen geprobeerd; macro, architectuur, portretten, natuur, landschappen. Ik vind van alles leuk om vast te leggen, maar hetgeen wat mij het meest intrigeert, zijn mensen.
Anderhalf jaar geleden heb ik besloten om fotografie als beroep uit te oefenen. De omslag kwam omdat mijn contract bij mijn toenmalige werkgever niet meer werd verlengd. Vrienden en familie vonden het toen heel erg voor mij, maar in werkelijkheid voelde ik me verlost. Natuurlijk is het niet leuk om zonder werk te zitten, ware het niet dat ik al langer na zat te denken om iets met fotografie te gaan doen. Maar wanneer je vastigheid hebt, zal je niet snel een sprong in het diepe wagen. Het universum vond dat ik te lang twijfelde en had kennelijk andere plannen voor mij, dus hielp het mij een handje en gooide mij, als het ware, de ravijn in.
Fotografie en ik dus. Ik heb heel erg moeten zoeken en nadenken hoe ik het moest aanpakken. Naar mijn gevoel heb ik wel eeuwen nagedacht over wat ik met fotografie wil doen. En dat bevorderde absoluut niet het werkaanbod. Dus zo af en toe was het wel even op een houtje bijten. Immers, als je zelf niet weet welke kant je op wilt gaan, hoe kan je de klant dan goed bedienen?
Het was voor de hand liggend; bruidsfotografie, zakelijke portretten of productfotografie. Want daar ligt het geld. Alleen, ergens diep van binnen weet ik, dat ik daar niet gelukkiger van word. Dat klinkt waarschijnlijk heel arrogant; niet willen werken voor geld, maar heel onrealistisch dromen willen najagen. Gelukkig heb ik begripvolle vrienden om me heen die mij steunen en mij vertellen dat ik niet arrogant ben, maar juist moedig. Dat steuntje in de rug heeft mij veel goeds gedaan!
Of ik moedig ben weet ik niet, maar ik werd niet voor niets het diepe ingegooid. Het op kantoor zitten en werk uitvoeren in ruil voor een maandelijkse financiële vergoeding gaf mij geen voldoening meer. Juist nu ik de kans heb gekregen om verder te kunnen gaan met iets wat ik heel graag doe, wil ik deze kans ook goed benutten!
En ik ben nog steeds zoals ik ben, wild in mijn hart, maar het verschil zit hem nu in dat ik die kooi wel uit durf te komen en er nu ook uit wil komen! Misschien ben ik ook wel een beetje recalcitrant. Ik doe graag iets wat anderen zeggen dat ik niet moet doen. Maar wie is dat nou niet?
Ik heb besloten dat, naast de prachtige bruidsreportages en aantrekkelijk productafbeeldingen, ook beeldverhalen met meer diepgang vastgelegd kunnen worden. Mensen leggen graag een gebeurtenis vast op beeld, maar het “gewone” leven wordt vaak niet bewust vastgelegd. Maar juist het dagelijkse vertelt zo veel over een persoon! En dat wat verteld wordt, maakt het verhaal juist zo bijzonder!
Zoals ik eerder aangaf, “storytelling” is waar mijn hart ligt. Ik leg graag het verhaal van mensen voor mensen vast. Na vele jaren ervaring, ben ik er inmiddels wel achtergekomen dat ik graag foto’s van mensen maak wanneer zij het meest dichtbij hunzelf staan. Ik ben nieuwsgierig naar hun achtergronden en verhalen. En dat wil ik allemaal vereeuwigen met de megapixels die mijn camera produceert. Dat is fotografie & ik.